ฝึกหัดเดินลำพังถ้าไม่มีใครจะได้เดินด้วยตัวเองได้

[Panitsupa]

กำแน่นเท่าใดก็สู ญ เ สี ย มากมายเท่านั้น

ดัง การกำทรายนั่นแหละ ยิ่งคุณกำแน่นทรายก็หล่นออกมาจากมือมากมายเท่านั้นที่ควรจะ

ถนอมจงทราบถนอม เพราะเหตุว่า เมื่อใดที่คุณ สู ญ เสียไปสิ่งนั้น คนนั้นบางทีอาจเป็นของที่มีราคาที่ทำให้


คุณเ จ็ บ ป ว ด และเสียใจที่สุดก็เป็นไปได้เมื่อใด ที่รู้สึกหดหู่ถ้าหากอย า กร้องไห้ก็


ร้องออกมาเถอะแม้กระนั้นเมื่อร้องจนกระทั่งพอใจแล้ว ก็ต้องลุกขึ้นยืนยืด อีกทีให้ได้

ความซาบซึ้งตอบแทนความสัมพันธ์มิได้

ไม่ว่าจะเป็นใคร เพื่อนฝูงหรือคนแ ปลกหน้าคุณจำต้องศึกษาที่จะยิ้ม ถึงแม้ในใจจะร่ำไห้ฟูมฟาย

สักเพียงใดด้วยเหตุว่ามนุษย์ทุกคนต่างมีความเห็นแก่ชรา ก็เลยอย่ า ไปคาดหวังว่าจะมีคนใดกันดี

ต่อคุณโดยปราศจากเงื่อนไขถ้าหากใครสักคนไม่มีค่าเพียงพอให้คุณถนอม ก็จะต้องฝึกหัดปลดปล่อย

ฝึกฝนวาง ฝึกทิ้ง

อย่ า เลือกคบคนที่รูปพรรณสัณฐาน

ต้องเรียนรู้ที่จะสรรเสริญผู้ที่ความสามารถ และก็แม้คุณมีความรู้สึกว่าตัวเองสู้คนอื่นๆเขามิได้อย่ า

ได้รู้สึกน้อยเนื้อต่ำใจ ด้วยเหตุว่าคุณ ก็เป็นคนเดินดินราวกับคนอื่นธรรมดา

พ่อแม่คือคนที่รักและประสงค์ดีต่อคุณเยอะที่สุด

อย่ า คิดถึงท่านเฉพาะตอนไม่มีเงิน อย่ า รู้สึกว่าในสายตาบิดามารดา คุณยังเป็นเด็ ก

อยู่เสมอเวลาอันนี้ก็ถูก ถูกในมุมของพ่อแม่แต่ว่าไม่สงส ารพ่อแม่เหรอ ที่มีลูกไม่เคยรู้โตสักที

ไม่มีอะไรอย่างเดิม

เนื่องจากว่าทุกสิ่งทุกอย่างแปรไปทุกเวลาทุกนาที อย่ า เอากระบวนการเก่าๆมาจัดการกับปัญหา คนสองคน

รักกันบางทีอาจไม่ได้อยู่ด้วยกันตลอดระยะเวลา อย่ า มัวแต่เพ้อพร่ำ อย่ า มัวแต่เรียกร้อง พราะ


สิ่งนี้บางทีอาจเป็นชนวนที่ทำให้คนสองคนไกลห่างกันมากกว่าเดิม

หนทางของชีวิตนั้นย า วไกล

ต้องทำความเข้าใจที่จะเดินลำพังบ้าง เผื่อวันใดที่คนอื่นๆมิได้สนใจคุณดังเดิม ก็ไม่ต้องเสียใจ

เพราะเหตุว่าทุกคนต่างมีทางของชีวิตที่ต้องเ ดินเช่นกัน ไม่มีใครเดินเดินคู่คุณไปจนกระทั่ง

จุดหมายปลายทาง อย่ า ให้คนใดกันคนใดคนหนึ่งหรือเรื่องราวใดเรื่องราวหนึ่ง เปลี่ยนเป็นทั้งหมดใน

ชีวิตคุณความโชคร้ายของผู้คน ถือกำเนิดขึ้นจากการเกลียดชังที่จะอยู่เพียงลำพัง
อยู่คนเดียว
ขอบคุณบทความจาก https://freelydays.com/13363/
คำค้นหา : พึ่งพาตัวเอง